Non omnis moriar. O różnych rodzajach nieśmiertelności życia ludzkiego

Oprócz nieśmiertelności, którą można nazwać metafizyczną i która wynika z nieśmiertelności istoty człowieka, czyli z jego duszy, można też wyróżnić inne jej rodzaje, dzięki którym człowiek, kończąc swoje życie, nie umiera w całości, bo jakaś jego część wciąż jest obecna w przestrzeni społecznej i kulturowej.

Lęk przed śmiercią jest prawdopodobnie wrodzony. Boimy się jej również dlatego, że ludzie z natury swej obawiają się nieznanego, a śmierć przecież stanowi granicę naszej wiedzy. Jednocześnie większość naszych zmagań życiowych oraz nadziei dotyczy nieśmiertelności, a życie wieczne to najstarsze i największe marzenie ludzkości. Śmierć jednak jest nieusuwalnie wpisana w nasze życie i nie rozumiejąc jej, nie jesteśmy w stanie w pełni pojąć swego życia. Fizyczna śmierć człowieka nie musi oznaczać jednak całkowitego jego unicestwienia, możemy bowiem mówić o różnych rodzajach ludzkiej nieśmiertelności.

Nadzieja na nieśmiertelność i metafizyka

Już w najstarszym eposie świata, „Eposie o Gilgameszu”, bohater tej opowieści, na wpół legendarny, na wpół historyczny król miasta Ur w starożytnej Mezopotamii, poszukuje nieśmiertelności, uświadamia sobie bowiem, że nawet największe czyny, których dokonał na ziemi, nie uchronią go przed śmiercią. Wiele legend i mitów w historii dotyczy poszukiwania środków, które mogłyby zapewnić nieśmiertelność bądź wieczną młodość. Także bohaterowie bajek często udają się po wodę życia czy magiczne zioło, mające uczynić ich