Twórca Gorbaczowa, idol Putina. Czy Andropow mógł uratować

Związek Sowiecki?

Spośród ośmiu sowieckich przywódców, którzy następowali po sobie w ciągu 74 lat, Andropow jest najbardziej enigmatyczny. Historia dała mu niewiele czasu. Osiągnął najwyższą władzę w wieku 68 lat, śmiertelnie chory, i pozostał na stanowisku przez około 15 miesięcy, z czego faktycznie służył państwu mniej niż dziesięć. Niektórzy Rosjanie są przekonani, że Andropow byłby sowieckim Deng Xiaopingiem, inni że byłby nowym Stalinem. Historycy, opierając się na wspomnieniach osób bliskich Andropowowi oraz analizach faktów i dokumentów, skłaniają się ku przekonaniu, że nie był ani jednym, ani drugim – pisze Artiom Kreczetnikow (A. Kreczetnikow, „Jurij Andropow: nowy Stalinczy radziecki Deng Xiaoping?”, BBC Russian, 13 listopada 2012).

Rankiem 10 listopada 1982 r. około godziny 8:30 ochroniarz znalazł Leonida Breżniewa martwego w łóżku. Przybyli na miejsce lekarze bezskutecznie próbowali go reanimować. Zaledwie 20 minut później do daczy przybył Jurij Andropow. Najwyraźniej strażnicy już zdali sobie sprawę, kto został spadkobiercą Breżniewa. Andropow polecił zwołać Biuro Polityczne do wieczora i wprowadzić wzmocniony reżim bezpieczeństwa w Moskwie. Śmierć Breżniewa została ogłoszona dopiero następnego dnia. Andropow miał większość w Biurze Politycznym. Propozycja Dmitrija Ustinowa, aby wybrać Andropowa na nowego sekretarza generalnego, została zatwierdzona przez wszystkich. Sekretarzem Centralnego Komitetu Ideologii został Konstantin Czernienko. Na