Czym jest… ironia
W języku greckim eironeía oznacza dosłownie „przestawienie, pozorowanie”, metaforycznie – „udawanie głupszego, oszukiwanie rozmówcy”. W starożytnej Grecji występowała jako jeden z tropów retorycznych. Najbardziej znaną postacią w starożytności, która stosowała ironię i postawę ironiczną, był Sokrates. W zachowanych „Dialogach” Platona dość często stosuje ją wobec rozmówców: stawia się w pozycji głupszego od rozmówcy, często udaje, że nie rozumie i przypisuje większą wiedzę temu, z kim rozmawia. Tym podstępem nakłania go do rozmowy, gdyż rozmówca Sokratesa chętnie chce przekazać wiedzę, którą ma, nic niewiedzącemu Sokratesowi, który chce się czegoś od niego nauczyć. Szybko jednak okazuje się, że kłopotliwe pytania Sokratesa wynikające z uważnego słuchania i wnikliwa analiza Sokratesa udzielonych mu odpowiedzi na temat ważnych idei, których dotyczy rozmowa, pokazują w istocie, jak pozorna jest wiedza tego, z kim Sokrates rozmawia. W trakcie takich dialogów Sokrates, stosując swoją sokratyczną metodę, rozbija gmach pozornej wiedzy opartej na nierzetelnych podstawach, tym zaś, co pozostaje, jest właśnie świadomość głębokiej i pokornej niewiedzy w najbardziej zasadniczych kwestiach odnoszących się do ludzkiego życia i świata.
Ironia polega na tym, że zachodzi sprzeczność między znaczeniem jawnym i ukrytym w wypowiedzi, ale nie jest ona oczywista, dlatego że znaczenie ironiczne, które jest negacją znaczenia jawnego, wywnioskować można tylko z kontekstu i rzeczywistej



Artykuł dostępny tylko dla subskrybentów
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.panstwo.net
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
- Możliwość odsłuchiwania artykułów gdziekolwiek jesteś [NOWOŚĆ]
- Dostęp do wszystkich treści bieżących wydań "Nowego Państwa"
- Dostęp do archiwum "Nowego Państwa"
- Dostęp do felietonów on-line
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
W tym numerze
-
Starzenie się społeczeństwa europejskiego, niski przyrost naturalny oraz problemy osób starszych i tego, jak zapewnić im dobrą starość, są poważnymi wyzwaniami, z którymi musi zmierzyć się...
Pamięć wileńskich rojstów
Powieść „Rojsty” Tadeusza Konwickiego jest jedną z najbardziej obrzydliwych książek w polskiej literaturze, która w sposób niezwykle zafałszowany przedstawia tragiczny fragment polskiej historii...Trumpa gra w szachy z Persami
Rozbrojenie programu atomowego Iranu to jeden z priorytetów Donalda Trumpa. Prezydent USA zarządził politykę „maksymalnej presji”, aby osłabić reżim ajatollahów gospodarczo i zmusić do ustępstw. Nie...Liberalny koniec historii
Jeśliby ktoś zaproponował mi wyrzeczenie się tysiącletniej polskiej tradycji, kultury, historii, mazurków Chopina, pięknych wierszy Mickiewicza, powieści Sienkiewicza, mądrych bajek Krasickiego i ...Niezwykłość życia
„Jestem najpierw żołnierzem, potem kapłanem, a dopiero potem filozofem” – mówił o sobie o. Józef Bocheński. Te słowa oddają hierarchię jego życia, nie były na pewno jakimś jedynie wymyślonym zgrabnym...Dziki putinizm. Jak wojna zmieniła Rosję
„Dzisiejszego Putina można porównać do konstrukcji nośnej domu. Jego rola jest podobna do roli ścian nośnych, na których wszystko spoczywa. W oczach rosyjskich elit, także tych niezadowolonych z ...