Kto wpuścił Czyngis-chana do Europy?

„Ta wojna zakończyła się dokładnie tam, gdzie się zaczęła. Na podwórku Hunów. [...] Ale na tym nie koniec. [...] To, co zrobili dzisiaj politycy w Waszyngtonie i Paryżu, podobni do ołowianych żołnierzyków, to historia, o której będziecie pisać przez jakiś czas. […] Pozwolili nam wykopać w cholerę jednego gnoja, a jednocześnie zmusili, żebyśmy pomogli usadowić się następnemu, równie złemu albo jeszcze gorszemu niż tamten. [...] Wygraliśmy tylko szereg bitew, nie wojnę o pokój. [...] Będziemy potrzebowali nieustającej pomocy Wszechmogącego, jeśli mamy żyć na jednym świecie ze Stalinem i jego morderczymi zbirami” – mówił 8 maja 1945 roku, w dniu zakończenia wojny w Europie, podczas konferencji prasowej amerykański generał George Patton. Dla państw Europy Środkowo-Wschodniej, w tym dla Polski, akt kapitulacji nazistowskich Niemiec 8 maja 1945 roku nie był dniem zwycięstwa, nie oznaczał odzyskania wolności – był początkiem bolszewickiego zniewolenia, nową okupacją. Oznaczał dalszą walkę o utraconą niepodległość.

Polska osamotniona

W Polsce wiosną i latem 1945 roku w oddziałach partyzanckich walczyło około 20 tys. żołnierzy, a około 200 tys. osób brało czynny udział w konspiracji przeciwko Sowietom i instalowanej przez Stalina komunistycznej władzy. Gdyby nie oddziały NKWD, frontowe formacje Armii Czerwonej, nasi partyzanci w ciągu kilku dni rozprawiliby się z rodzimymi komunistami. Polacy mieli nadzieję, że sowiecka okupacja będzie trwała krótko, że dojdzie do