Czym jest… troska

Słowo „troska” w języku polskim oznaczać może „stan psychiczny wywołany jakąś trudną sytuacją lub myśleniem o tym, że może się nam lub komuś stać coś złego” bądź „osobę, sytuację lub rzecz, która jest przyczyną tego stanu” albo „dbanie o coś lub kogoś w taki sposób, że poświęca się temu dużo czasu i uwagi lub otacza opieką”. Może więc mieć charakter przedmiotowy i znaczyć tyle, co „smutek”, „zmartwienie” czy „niepokój”, albo czynnościowy i określać działania mające na celu eliminację trosk w znaczeniu przedmiotowym – obecność czyjejś niedoli, ale też pragnienie zaopiekowania się kimś, kto owej niedoli doświadcza. „Troszczenie się”, czyli troska w wymiarze czynnościowym, staje się wtedy czymś zgoła odmiennym od zamartwiania się.

Zamartwianie się nigdy nie odbywa się w teraźniejszości, ale jest wyobrażeniem przyszłości w oparciu o jakiś fakt z przeszłości lub tylko tego faktu interpretację. Troska jest otwarciem na drugą osobę, zainteresowaniem się nią i skupieniem uwagi na niej. Zamartwiając się (słowo „martwić” jeszcze w XV wieku znaczyło przecież tyle, co być martwym, uśmiercać czy zabijać) oddalamy się, odcinamy od siebie czy drugiego człowieka, w troszczeniu się jest zaś coś żywego, ożywiającego dla nas i dla drugiego. Zamartwianie się karmi się lękiem, a troska – miłością. Troszczyć się prawdziwie może tylko ten, kto kocha.

Pod pojęciem troski rozumiemy emocjonalny stan zainteresowania czymś, co dla człowieka jest ważne, co go