Bicie bolszewika ważniejsze od igrzysk olimpijskich

29 czerwca 1920 roku rozegrany został mecz, który przeszedł do historii jako „mecz o polski Śląsk”. Z niemiecką drużyną Beuthen09, mistrzem Górnego Śląska, wzmocnionym bramkarzem reprezentacji Niemiec, zmierzyli się Czarni Lwów. Mimo fanatycznego dopingu niemieckiej publiczności, Czarni do przerwy gromili Niemców 3:0. Po przerwie Niemcy grali skrajnie brutalnie. W efekcie najlepszy polski środkowy pomocnik, uznawany za najlepszego piłkarza Galicji Henryk Bilor, padł ze złamaną nogą. Ale polska drużyna wygrała 3:2, a Wojciech Korfanty ogłosił, że to dodatkowe 20 tys. głosów za polskim Śląskiem. Nie było to jedyne patriotyczne poświęcenie polskiego środkowego pomocnika. W tym samym roku Bilor zrezygnował z udziału w igrzyskach olimpijskich w Antwerpii, by walczyć w wojnie polsko-bolszewickiej.

Relacje z „meczu o polski Śląsk” opisują niesamowitą atmosferę tych wydarzeń. Oto sędzia spotkania dr Hipp przy stanie 3:0 z obawy przed linczem ze strony niemieckiej publiczności uznał bramkę strzeloną przez Beuthen09 po podaniu… kibica, który wykopnął ją, gdy wypadła za boczną linię.

„Korfanty przed meczem był przerażony. – Każdy wie, że oni ściągnęli z Berlina najlepszych piłkarzy. Wy nie będziecie grali z drużyną z Bytomia, a z reprezentacją Niemiec – martwił się. – My jesteśmy reprezentacją Polski – odpowiedział spokojnie Wacek [Kuchar – przyp. P.L.]. Zdecydowana większość publiczności kibicowała