Mesjanistyczna wielobiegunowość: wskrzeszona doktryna afrykańska Rosji

Zmartwychwstanie w kręgach rosyjskiej polityki zagranicznej pomysłu, by charakteryzującą się mesjanizmem koncepcję „wielobiegunowego świata” ponieść także do Afryki, opisuje Iwan U. Kłyszcz. Artykuł eksperta estońskiego think tanku International Centre for Defence and Security opublikował 6 kwietnia br. na swych łamach portal Riddle.

Od 1991 roku transformacja rosyjskiej polityki zagranicznej jest określana jako przejście od mesjanizmu do pragmatyzmu lub rozumowania geopolitycznego. Mianowicie porzucenie przez Moskwę zimnowojennej mesjanistycznej strategii patronowania zagranicznym oddziałom partii komunistycznej i ruchom komunistycznym jest traktowane jako dowód na to, że Rosja przedkłada interesy państwowe nad ideologię. W tej wersji Moskwa bezwzględnie realizuje swoje interesy w wizji świata opartej na Realpolitik. W tym kontekście rosyjska polityka afrykańska to coup de grâce na geopolitycznej szachownicy, uderzający tam, gdzie Zachód zawodzi. Rosja jest więc postrzegana jako prowadząca zimną, wyrachowaną politykę w „nowej rozgrywce” o Afrykę.

Nie ma wątpliwości, że ostatnie posunięcia Moskwy na kontynencie afrykańskim wpisują się w rosyjskie ambicje mocarstwowe i rewizjonistyczny program. Poprzez sprzedaż broni, rozmieszczenie państwowej prywatnej firmy wojskowej Grupy Wagnera oraz tradycyjną dyplomację, Rosja wzmacnia pozycję swoich klientów, celuje w cywilów podczas konfliktów i podważa międzynarodowe normy. Rosja pozycjonuje się