CZYM JEST... święto

Najważniejsze święta są dniami wolnymi od pracy. Święto nie jest jednak tym samym, co dzień, co czas wolny – wolny od codziennych obowiązków, od pracy, codziennej krzątaniny, od tego, co „przyziemne”. Czas wolny można spędzać indywidualnie, święto zaś ma charakter wspólnotowy. Ludzie gromadzą się, by świętować razem, wspólne świętowanie zaś scala owo „razem”, które tworzą. Kiedy zanika poczucie wspólnoty, zanika także potrzeba i umiejętność wspólnego świętowania. Dzisiaj, niestety, nawet święta Bożego Narodzenia, najbardziej rodzinne z wszystkich świąt, zaczynają tracić swój wspólnotowy charakter. Owszem, jest wspólna wieczerza wigilijna, jest dzielenie się opłatkiem, może nawet Pasterka, ale – co poza tym? Bombardowani jesteśmy zewsząd przez media, przez codzienną prasę, radio i telewizję, nawoływaniami do wzmożonych starań o to, by święta miały szczególny charakter, przy czym ową „szczególność” też należy szczególnie rozumieć. Nasze myśli ekscytowane są świątecznymi ofertami promocyjnymi, dopingowani jesteśmy do tego, by kupować prezenty, by wspaniale – czyli wystawnie – zapełniać świąteczne stoły. Owszem, to jest ważne, jednak święta sprowadzone do czasu wzajemnego obdarowywania się prezentami i czasu wielkiej uczty tracą swój pierwotny, najważniejszy sens. Pozostawiają po sobie niedosyt. Rozczarowanie. Świąteczne oczekiwania nie zostają spełnione, gdyż nie udaje się przeżyć tajemnicy święta. Okres świąteczny przestaje być czasem świątecznego bycia razem, a zaczyna być