Symbole Rosji jak symbole nazizmu

Symbolika w czasie wojny ma ogromne znaczenie. W przeszłości oddziały wojskowe gromadziły się wokół chorągwi i ruszały do boju z hymnem na ustach. Dla własnego herbu żołnierze ginęli. Symbole nie są abstrakcją, lecz kwintesencją wspólnoty. Mają pomóc odnaleźć swoją tożsamość i właściwie ją zdefiniować. Dlatego państwa jedne symbole chronią, a innych zakazują. Spotkało to znaki nazistowskie po II wojnie światowej, a po 1989 roku – bardzo niekonsekwentnie – niektóre komunistyczne. Zakaz propagowania symboli państw zbrodniczych wiązał się jednocześnie z obostrzeniem szerzenia związanych z nimi ideologii, co miało w rezultacie uniemożliwić odbudowę niebezpiecznych dla ludzkości ruchów politycznych. Nazizm w warstwie symbolicznej został zduszony i współczesny imperializm niemiecki, choć pojawiający się w realnej polityce, musi robić wszystko, by uniknąć skojarzeń z niechlubną przeszłością, a to nakłada na niego poważne ograniczenia. 

Rosji niestety się upiekło. Po pierwsze, wracając od symboliki sowieckiej do panrosyjskiej, mogła udawać, że nie ma nic wspólnego z komunizmem i jego zbrodniami. W dodatku, jak wyżej wspomniałem, symboli komunistycznych zakazywano bardzo niekonsekwentnie, a w Rosji nie zrobiono tego w ogóle. W efekcie wkraczające na Ukrainę wojska wiozły symbole ZSRS i pewnie nie tylko dlatego, że z tych czasów pochodzi spora część sprzętu najeźdźców, lecz także dlatego, że Związek Sowiecki był po prostu najsilniejszą emanacją rosyjskiego