Rodziny Ramotowskich drogi do niepodległości

W historii rodziny Ramotowskich jak w zwierciadle przegląda się historia Polski. Kilkanaście jej pokoleń stawało w obronie ojczyzny, walcząc z jej najeźdźcami, a kiedy zabrakło wolności, walczyli o jej odzyskanie. Ramotowscy to stara polska rodzina szlachecka. W 1421 roku książę mazowiecki Janusz I nadał na ziemi wiskiej (wizkiej), położonej między rzekami Narew, Biebrza i Pisa, 30 włók ziemi (około 500 hektarów) braciom Ramotowi i Grzymisławowi pochodzącym z ziemi płockiej. Stolicą ziemi wiskiej była Wizna, już w XI wieku gród strzegący wschodniej granicy Mazowsza przed najazdami Jaćwingów, Prusów i Litwinów. Wizna to miejscowość położona nieopodal Łomży, którą kojarzymy głównie z bohaterską bitwą stoczoną tutaj we wrześniu 1939 roku, nazywaną polskimi Termopilami. Wspomniany Ramot założył wieś Ramoty, dając w ten sposób początek rodziny Ramotowskich, a Grzymisław wieś Grzymki, gniazdo rodziny Grzymkowskich. Obaj bracia pieczętowali się herbem Rawicz. Bili się o Polskę Jedna z najstarszych opowieści rodzinnych dotyczy Laurentego z Ramot, który wziął udział w wyprawie wołoskiej króla Jana Olbrachta w 1497 roku. Ramotowscy: Piotr ps. „Muchowiecki”, Henryk ps. „Sławko”, Julian, byli działaczami niepodległościowymi przed rokiem 1918, w okresie poprzedzającym odzyskanie przez Polskę niepodległości. Po wybuchu II wojny światowej na ziemi łomżyńskiej walczyli z Niemcami, Sowietami, rodzimymi komunistami m.in. Aleksander Ramotowski „Mucha”, Józef