Czym jest... miłość

Wyraz „miłość” pochodzi od prasłowiańskiego słowa „*mil-ostь”, którego sens ogólnosłowiański to „litość”. Zgodnie z tym w tekstach z XIV i XV wieku rzeczownik „miłość” pojawia się w znaczeniu „litość, miłosierdzie”, równolegle też, w wiekach XIV–XVI, oznaczając „łaskawość, łaskę, przychylność”. W pierwszej połowie XVI wieku zaczęło się uwidaczniać trzecie znaczenie tego słowa, określające to, co kryło się pod łacińskim słowem „amor”, czyli właśnie „miłość”. Prasłowiańska „*mil-ostь” pochodzi z kolei od imiesłowu „miły” czasownika „mijać”.  „Miły” oznaczał pierwotnie „godnego litości”, a czasownik „mijać” – „mijać kogoś; przechodzić, nie atakując”. „Miły” to zatem dawniej „ktoś, kogo można minąć (spokojnie); przejść obok, nie dobywając broni”. Słowo „miłość” długo ewoluowało, zanim stało się jednym ze słów najistotniejszych. Dla każdego z nas przecież miłość to uczucie ważne, często najważniejsze. Doświadczane w różny sposób, spotykamy się z nim wszak pod różnymi postaciami – miłości rodzicielskiej, małżeńskiej, braterskiej, siostrzanej, przyjacielskiej, miłości (do) Boga. Każda nadaje sens naszemu istnieniu, każda jest ważna i często przedkładana nad inne wartości w życiu. Mówi się o niej, że ślepa jest i że „góry przenosi”, że buduje i niszczy, rani i koi, że potrafi uskrzydlać i wpędzać w najczarniejsze otchłanie. Wielką w każdym razie jest siłą, która pozwala człowiekowi przerastać samego siebie i jednoczyć ze swym dobrem, kiedy jest prawdziwa, i