Bo jeśli komu droga otwarta

Komuniści byli pewni, że zatrą ślady mordów na żołnierzach antykomunistycznego podziemia, że skażą na niepamięć polskich bohaterów, dlatego Ich ciała zagrzebywali w bezimiennych dołach śmierci. Nie przypuszczali nawet, że z tych ludzkich szczątków odkrywanych w mozole, grudka po grudce ziemi, kamyczek po kamyczku, narodzi się polska legenda. Zidentyfikowani Żołnierze Wyklęci zostali zamordowani 10 października  1946 r. w Lesie Izabelińskim koło Olmont. Byli to: Czesław Guzieniuk „Gałąź” Żołnierz Zrzeszenia WiN. Urodził się 3 maja 1925 r. we wsi Brukowo w powiecie Sokółka. W styczniu 1946 r. wstąpił do oddziału terenowego WiN o kryptonimie „Peluszka”. Został aresztowany 7 sierpnia 1946 r. przez funkcjonariuszy UB w Sokółce. 27 września Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku skazał go na karę śmierci. Konstanty Kuźmicki Urodził się 18 marca 1918 r. w miasteczku Szereszów w powiecie prużańskim na Polesiu. 25 września 1946 r. WSR w Białymstoku skazał go w trybie doraźnym na karę śmierci. Piotr Tomaszycki „Gałązka” Żołnierz WiN. Urodził się 1 kwietnia 1926 r. w Sokółce. W kwietniu 1946 r. wstąpił do oddziału pod dowództwem Stanisława Biziuka „Sokoła”, współpracował też z oddziałem Stefana Ejsmonta „Wira”. Brał udział w akcjach zbrojnych przeciwko okupantowi sowieckiemu, oddziałom UB, prowadził kolportaż podziemnej prasy antybolszewickiej. Ujęty przez funkcjonariuszy UB w nocy z 20 na 21 sierpnia 1946 r. 27