Twórczość Ryszarda Krynickiego w dokumentach SB

Wrogie wiersze Jednym z najwybitniejszych i zarazem niepokornych poetów Nowej Fali był Ryszard Krynicki (ur. 1943 r.), absolwent polonistyki UAM, tłumacz poezji Brechta, współpracownik wielu literacko-kulturalnych periodyków. Uprawiana przez niego poezja polityczna, prowadząca do coraz większych kłopotów z cenzurą, wzbudzała żywe zainteresowanie SB. Faktem, który skłonił służbę do baczniejszego zainteresowania się poetą, było odrzucenie przez cenzurę wiersza pt. „Podróż pośmiertna” i opublikowanie go w emigracyjnym piśmie „Oficyna poetów” wydawanym w Londynie. Wtedy też zapewne Wydział III KW MO w Krakowie, gdzie Krynicki mieszkał i pracował w redakcji „Studenta”, postanowił przeprowadzić z nim tzw. rozmowę operacyjną o charakterze „profilaktyczno-ostrzegawczym”. Aby się doń lepiej przygotować, rozpracowujący poetę kpt. A. Targosz poprosił Wydział III KW MO w Katowicach o jego charakterystykę (wcześniej Krynicki mieszkał w Bytomiu, gdzie pracował w teatrze). W pochodzącej z 30 stycznia 1973 r. „Opinii” sygnowanej przez ppłk. H. Sikorę czytamy: „Ryszard Krynicki w tut.[ejszym] środowisku literackim uważany jest za jednego z najlepszych uczni [ów] »poetyckiej szkoły lingwistycznej«, której duchowym twórcą jest Karpowicz, a co m.in. znalazło odbicie w jego dwóch książkach poetyckich (»Pęd pogoni, pęd ucieczki« – 1968 r., »Akt urodzenia« – 1969 r.). Na podstawie tych pozycji został w czerwcu 1971 r. przyjęty w poczet członków ZLP […]. Powszechnie, z uwagi na