Rękawica ze złotym lampartem

Ryszard Lwie Serce to postać znana, przynajmniej ze słyszenia, każdemu. Czytelnicy przygód o Robin Hoodzie pamiętają go jako „dobrego króla”. Ów monarcha z dynastii Plantagenetów zasłynął odwagą w czasie III wyprawy krzyżowej. A potem znalazł się w niewoli, w którą popadł przez… nieroztropność swego sługi. Ziemia Święta została utracona. 4 lipca 1187 roku wojska chrześcijańskie doznały druzgocącej porażki pod Hittinem. Saladyn triumfował. Kilka dni później padły kolejne miasta – Akka, Jafa, Bejrut. A w końcu, w październiku owego roku, także Jerozolima. Wieść o dostaniu się Świętego Miasta w ręce muzułmanów wywarła w Europie piorunujące wrażenie. Następca angielskiego tronu, Ryszard Lwie Serce, gdy tylko się o tym dowiedział, postanowił ruszyć na krucjatę i „podjął krzyż” z rąk biskupa Bartłomieja z Tours. „Poszedłbym boso do Jerozolimy dla chwały Boskiej” – rzekł. Zanim jednak doszło do wyprawy krzyżowej, upłynęło trochę czasu. W owych latach król Henryk II Plantagenet, ojciec Ryszarda, prowadził wiele wojen i potyczek z Frankami. Po ich stronie stał także Ryszard.

Henryk próbował kilkakrotnie negocjować z Filipem II Augustem, królem Francji, warunki pokoju. Zabiła go potworna informacja, którą przywieziono mu z dworu francuskiego. Otóż pokazano mu listę zdrajców pracujących na rzecz Francuzów. Władca usłyszał wyczytane z niej imię swego drugiego syna, Jana Bez Ziemi. Zaniemówił. Zastygł. Skamieniał. Chciano czytać dalej, lecz on przerwał. „