CZYM JEST... symbol narodowy

Symbol, jak każdy znak, wskazuje coś poza sobą i zastępuje to sobą. Od znaku w szerokim tego słowa znaczeniu odróżnia go jednak to, że jest nieprzejrzysty, i nieprzejrzystość ta stanowi o jego głębi. Symbol jest więc znakiem szczególnego rodzaju; znakiem, który – jak określa Paul Ricoeur – „daje do myślenia”. Cóż jednak daje do myślenia symbol? W jaki sposób? W szczególności – symbol narodowy?   Każdy symbol ma swoje zakorzenienie ontyczne, czyli bytowe, rzeczowe. Ma swoją treść formalną i treść materialną. Uczestniczy jednocześnie w dwóch rzeczywistościach. Pierwszą z nich jest świadomość  społeczna, określająca ludzkie doświadczanie świata, kształtowane przez tradycję, kulturę i język, czyli – wspólnotę przeżyć, wspólnotę doświadczeń, z których symbole czerpią swoją moc. Rzeczywistość ta kreuje równocześnie świadomość społeczną i indywidualną człowieka. Obok niej istnieje jednak druga rzeczywistość – metafizyczna, święte „universum”, w którym uczestniczy symbol. Dzięki temu uczestnictwu symbol odsyła nas do rzeczywistości metafizycznej, w której partycypuje.   Dzieje symboli narodowych są częścią historii państwa, jego tradycji i dziejów. Symbole narodowe stanowią o tożsamości państwa, narodu i obywateli, podkreślają niezależność narodu, jego sławę i dumę. Są wyrazem czci i szacunku wobec wartości narodowych, wyrazem patriotyzmu i oddania Ojczyźnie jako sprawie najwyższej. Symbole narodowe nie odnoszą się jednak tylko do przeszłości, ale wyrażają nadzieję, mają odniesienie