CZYM JEST... nienawiść

Miłość kierunkuje wzwyż, ku najwyższym wartościom i ku byciu jak najlepszym wyrazicielem tychże wartości. Nienawiść – przeciwnie; ona ściąga w dół, ku temu, co negatywne. Akty nienawiści stają się w ten sposób nośnikiem zła. Miłości i nienawiści nie różni jednak tylko przeciwstawne ukierunkowanie. Różnią się one także sposobem, w jaki przepojony nimi człowiek postrzega świat wartości – miłość rozszerza horyzont aksjologiczny, nienawiść zaś go zawęża. Pisał Karl Jaspers o miłości: „To nie »wartości« odkrywane są w miłości, lecz wszystko staje się w niej wartościowsze”. W nienawiści – przeciwnie. Ona w tym, ku czemu się kieruje, wszystko widzi gorszym, mniej wartościowym. Tak jak dla miłości charakterystyczne jest „otwarcie oczu” na wartość ukochanej osoby, tak nienawiść na wartość nienawistnej osoby zamyka. Miłość to ciągły pęd wzwyż, ku odkrywaniu nowych wartości, nienawiść – zamyka nas na nie, powodując negację, odrzucenie wartości. Nienawiść zawęża świadomość aksjologiczną konsekwentnie, aż do jej zaniku. Serce nią rozpalone – niszczeje. Mówi się, że nienawiść zaślepia, że wypacza widzenie. Istotnie, deformuje ona sposób patrzenia tak, że – pisze Scheler – w nienawiści widzi się „coś innego”, kreuje się własną „oczywistość” tego, co widziane. Nienawiść, jak i miłość, jest bezpośrednim i pierwotnym sposobem zachowania się wobec samej zawartości wartości, najczęściej nawet bez jej oceny. Jeśli ktoś po prostu nienawidzi czegoś lub kogoś, wszelkie kierowane wobec niego prośby