Ostatni polski partyzant – na celowniku SB

Rozpracowanie Formalne rozpracowanie Franczaka zostało zapoczątkowane 16 listopada 1951 r. przez Referat III Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie i trwało przez kolejnych 12 lat. Nadano mu kryptonim „Pożar”. Po 1956 r. dochodziło do kilkukrotnych zmian jednostek odpowiedzialnych za jego prowadzenie. Początkowo czynił to Referat Służby Bezpieczeństwa w KP MO w Lublinie. W bliżej nieznanym okresie sprawę przejęła Grupa II Wydziału III SB w KW MO w Lublinie. Stan ten utrzymywał się do stycznia 1961 r., kiedy z powodu nawału innych zadań sprawę Franczaka przekazano z powrotem do Referatu SB w KP MO w Lublinie. Po półtorarocznym okresie doszło do kolejnej zmiany. Rozpracowanie Franczaka powróciło w gestię Grupy II Wydziału III SB. Stało się tak, gdyż poprzednia jednostka prowadziła działania bardzo nieudolnie, czego skutkiem było ograniczenie dopływu informacji od TW oraz brak postępu w prowadzonej operacji. Po 1956 r. głównymi oficerami operacyjnymi SB odpowiedzialnymi za rozpracowanie Franczaka byli por./kpt. Kazimierz Mikołajczuk, por./kpt. Ryszard Trąbka (obaj z Grupy II Wydziału III SB) oraz ppor. Ludwik Taracha (funkcjonariusz SB w KP MO w Lublinie). 1. Uzbrojenie znalezione w torbie Józefa Franczaka 2. Narada dowódców patroli kpt. Zdzisława Brońskiego „Uskoka”, od lewej: Stanisław Kuchcewicz „Wiktor”, prawdopodobnie kpt. Zdzisław Broński „Uskok”, Józef Franczak „Lalek”, Walenty Waśkowicz „Strzała”, wiosna-lato 1947 r.