Gra o wszystko​

Gdzie jest Rafał, nasz „człowiek z tektury”? – to pytanie zadaje sobie jego elektorat w nieustannym poszukiwaniu nieobecnego kandydata – w pracy go nie ma (inna sprawa – kiedy tam był?), w debatach nie uczestniczy, a na spotkaniach w terenie sądząc po głupotach, które się tam dzieją, w jego roli występuje jakiś dubler. Inna sprawa, że dla zdeklarowanych zwolenników nie ma to znaczenia. Debatę w Republice wygrał przecież pewnie jego model z tektury, który zapędził w kozi róg wszystkich Stanowskich, Jakubiaków, Nawrockich, a nawet Hołownię.

Swoją drogą, po wyborach sieroty po nim będą mogły trzymać po domach te podobizny i do nich wzdychać. Przy okazji zamiast oczu można by wstawić im kamerki. Niech wiedzą ludziska, że Wielki Brat patrzy. Czyli kto konkretnie? Myślę, że jednym mógłby być Siemoniak, drugim Bodnar, a może w ich imieniu nieustraszony stróż praworządności – Roman Giertych?

Á propos – Świetlik z Ziemkiewiczem zasugerowali niedawno, żeby się nie obcyndalać, tylko od razu wybrać na prezydenta Najjaśniejszej – Romana Giertycha. Człowieka czynu, opętanego mową miłości, całkowicie niezależnego! Może wiedzą więcej niż ja? Bo mnie się wydaje, że mecenas to jedynie marionetka w rękach Donaldinia. Owszem, wielka i trudna w manewrowaniu, ale po obcięciu sznurków łatwa do wyrzucenia na śmietnik historii. A może się mylę i to „Słońce Peru” jest pacynką na jednym z wielkich paluchów człowieka zwanego Koniem? Pytanie, z czyjego nadania. Są dwie możliwości – ze