Państwo silne wobec słabych rodzin. Wciąż odbierają dzieci biednym rodzicom

W Polsce dzieci są odbierane z powodu m.in. niepełnosprawności rodziców czy biedy. Zamiast pomocy państwo stosuje wręcz przemoc instytucjonalną, zamiast chronić rodziny. Tysiące rodzin, często bez wsparcia i nadziei, tracą swoje dzieci, zderzając się z biurokratyczną machiną, co czasami prowadzi do prawdziwych tragedii. Odbieranie dzieci stało się metodą karania za ubóstwo i różnego rodzaju kryzysy. Pokazują to kolejne wstrząsające sprawy. Poważny problem dobitnie zobrazowała śmierć malutkiego Oskarka w rodzinie zastępczej.

Odbieranie dzieci rodzicom przez różne instytucje jest ingerencją w najważniejszą ludzką więź, czyli rodzinę. W założeniu ma chronić dobro dziecka w sytuacjach zagrożenia, jednak w praktyce bywa, że podejmowane czynności budzą bardzo poważne wątpliwości co do proporcjonalności działań, które czasami prowadzą do skutków odwrotnych do zamierzonych.

Odebranie za nadwagę czy „złe warunki mieszkaniowe”

W 2013 roku wzburzenie opinii publicznej wywołała sprawa 5-letniego Maćka z woj. dolnośląskiego, który miał około 10 kg nadwagi w stosunku do normy dla jego wieku i wzrostu. Chłopiec został oddany pod opiekę dziadków, gdy miał zaledwie 4 miesiące. Jego biologiczna matka zmagała się z uzależnieniem od leków, co uniemożliwiło jej sprawowanie opieki nad dzieckiem. Kurator sądowy złożył wniosek do sądu w Środzie Śląskiej o odebranie Maćka dziadkom. Powodem była nadwaga chłopca oraz zarzut, że opiekunowie nie stosują się do zaleceń lekarzy