Czym jest… cud

Cud jest wydarzeniem, które nie mieści się w ramach zwykłego życia i wykracza poza przyrodzony porządek natury. Ujmowany jest najczęściej jako wyraz łaski bożej, szczególny dar Boga ofiarowany ludziom w wyniku ich próśb i modlitw. Często modlimy się o cud w chwili rozpaczy, gdy sytuacja wydaje się beznadziejna i nie znajdujemy z niej wyjścia za pomocą wszelkich danych nam sposobów leżących w zasięgu ludzkich możliwości. Cud należałby zatem do kategorii takich zdarzeń, które są niemożliwe w porządku natury, ale nie niemożliwe dla wszechmocnego Boga. Jest taką ingerencją Bożą, poprzez którą zawiesza On niejako porządek natury. Dlatego graniczy zawsze z niemożliwością. W Ewangeliach wielokrotnie czytamy o cudach, których dokonywał Jezus – chodził po wodzie, przemienił wodę w wino czy też wskrzesił Łazarza. Samym cudem jest wreszcie Jego zmartwychwstanie.

O cudzie mówimy jednak w znaczeniu nie tylko religijnym, lecz także ontologicznym, aksjologicznym i estetycznym.

Stwierdzamy na przykład, że nasze życie jest cudowne, aby podkreślić jego wyjątkowość i niezwykłość. Cud życia możemy ujmować przy tym jako coś niebywałego w porządku naturalnym, biologicznym, ale też, ze względu na swoją wartość, uznawać życie za cudowne, bo wyjątkowe we wszechświecie. W przypadku podkreślenia wartości czegoś mamy bowiem na uwadze to, że coś nie jest konieczne, ale mimo swojej przypadkowości jednak istnieje, co samo w sobie graniczy z cudem, gdyż tego, co przypadkowe, mogłoby