Czym jest… upamiętnienie

Wszystko, co ważne, ale, co należy już do przeszłości, wymaga od nas upamiętnienia. Człowiek jako istota żyjąca w czasie zapamiętuje wydarzenia z przeszłości i dzięki temu może żyć tym, co przeszłe, również w teraźniejszości. W ten sposób mając poczucie czasu i jednocześnie ważności tego, co było, może upamiętnić swoją przeszłość. Upamiętnianie jest utrwalaniem przeszłości w teraźniejszości, poprzez czyny, znaki i rytuały.

Upamiętniamy wszystko, co niesie z przeszłości dla nas wartość, a więc wydarzenia, ludzi oraz związane z nimi historie. Człowiek upamiętnia wiedząc, że jego pamięć jest nietrwała, a życie przemija wraz z nim. Jedną z form „zachowania” jest opowieść. Opowiadając sobie historie, czy to faktycznie zaistniałe, czy to mitologiczne, ludzie przekazywali sobie wiedzę o własnych początkach indywidualnych i zbiorowych. Formą upamiętnienia może być literatura, mogą nią być inne wytwory ludzkiej kultury. Wszystko, co ma charakter pamiątki, jest formą zapamiętania ważnych dla nas ludzi i wydarzeń. Dawna sztuka, jak choćby malarstwo, miała na celu „ocalenie” sławnych postaci czy wydarzeń z historii danego narodu, podobnie pomniki. Także fotografia została wynaleziona w celu „zatrzymania czasu”. Obraz fotograficzny, tak dziś powszechny, początkowo był rzadką okazją do upamiętnienia ważnych wydarzeń z życia rodzinnego, utrwalenia twarzy ludzi bliskich czy sławnych postaci historycznych. 

Powszechnie znaną formą upamiętnienia są święta.