Homeschooling – dobra alternatywa dla szkoły czy tylko pozór edukacji?

Co sprawiło, że coraz więcej uczniów zmienia tryb kształceni na domowy? Wydaje się, że wiele w tym względzie zmieniła pandemia. Pokazała, że nauka w domu nie jest niemożliwa, a niekiedy nawet przynosi lepsze efekty.

Nauczanie domowe przeżywa obecnie renesans. Z jednej strony można uznać, że jest to powrót do tego, co miało miejsce kiedyś, w zamożnych rodzinach zatrudniano przecież guwernantki  i guwernerów, którzy wspierali potrzeby edukacyjne młodych ludzi i de facto byli ich nauczycielami w trybie indywidualnym. Z drugiej jednak strony przez bardzo długi czas tylko znikomy odsetek uczniów korzystał z tej formy kształcenia i z jakiegoś powodu w ostatnich latach zyskało ono bardzo na popularności. Polska szkoła nie zmieniła się aż tak bardzo na przestrzeni kilkunastu lat, by tłumaczyć to zjawisko tylko kondycją naszego szkolnictwa. 

Prawo w różnych krajach rozmaicie reguluje kwestię edukacji indywidualnej dziecka oraz nauczania domowego. W Niemczech czy Hiszpanii możliwe jest ono tylko w ściśle określonych przypadkach. Większość państw jednak uważa nauczanie domowe za równo cenny sposób edukacji. W procentowym udziale tego typu kształcenia prym wiodą Stany Zjednoczone. W Polsce tę kwestię reguluje ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 roku z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2004 r. nr 256, poz. 2572), mówiąca o „realizacji obowiązku szkolnego poza szkołą”. Każdy rodzic ma bowiem prawo decydowania o