Czym jest.. spotkanie

Spotkania różnicuje to, z kim się widzimy, jak i forma tego spotkania. Możemy wszak zobaczyć się z przyjaciółmi, możemy na gruncie czysto formalnym bądź zawodowym, z kimś, kogo już znamy, i z osobą całkowicie nam obcą. Sposób spotkania też się różni. Może ono być bowiem konieczne albo niekonieczne, zaplanowane bądź przypadkowe. I chociaż spotkania mogą być różne ze względu na okoliczności, pod względem istotowym mają jednak wspólną naturę. Tym, co łączy je wszystkie, jest element nieznanego.

Spotkanie niesie ze sobą moment nieprzewidywalności i wydania na to, co nieznane. Rozgrywając się między przynajmniej dwiema osobami, wprowadza w nieunikniony sposób moment etyczny – tam bowiem, gdzie „ja” spotyka „Ty”, tam zaistnieć może i to, co dobre, i to, co złe. Każde spotkanie jednak bez względu na swoją etyczną jakość jest wydarzaniem się tego, co inne. Każde jest oczywiście też ryzykiem, bo przecież jakiekolwiek otwarcie jest ryzykiem. 

Spotkanie w swej istocie jest wydarzaniem się transcendencji. Rozgrywając się między „ja” a Ty, dąży do przekroczenia „ja” w tym, co stanowi „Ty”, powierza „ja” – „Ty”, gdyż „ja”, wdając się w spotkanie z „Ty”, musi siebie przekroczyć i zdać się na „Ty”. Musi wyjść mu naprzeciw. 

W spotkaniu jednak wydarza się zawsze coś więcej, gdyż i „ja”, i „Ty”, poprzez spotkanie ze sobą, nie są już takie same, jakby były wtedy, gdyby do ich zejścia nie doszło. Dlatego spotkanie obdarza „ja” i „Ty” czymś więcej. Tym