Czym jest… agapa

Miłość – „agape”, to o niej pisał św. Paweł w „Hymnie o miłości” z 1 Listu do Koryntian. Ta największa z cnót, bez której wszystko traci swoją wartość, jest nie tylko uczuciem pojawiającym się spontanicznie w ludzkich sercach, lecz dotyczy także umysłu i woli. Mówiąc o miłości chrześcijańskiej, na myśli mamy właśnie ją – „agape”. Wyraża ona bezwarunkową miłość Boską do ludzi, zdolną do samopoświęcenia się Boga dla odkupienia grzechów człowieka, i ludzi do Boga, jak również miłość do drugiego człowieka ze względu na Boga. Pochodzi wprost od Boga, będąc darem, za który podziękować możemy tylko w jeden sposób – kochając na sposób „agape”. „Agape”, w odróżnieniu od innych rodzajów miłości, jest bezinteresowna i bezwarunkowa. Jest uczuciem w najczystszej postaci.

W początkach chrześcijaństwa terminem „agape”, używanym również w liczbie mnogiej, określano wspólną ucztę o charakterze duchowym, mającą na celu wzmacnianie wiary i jedności wyznawców Chrystusa. Pierwotnie agapy odbywały się w domach, w których wierni zbierali się „na łamanie chleba”, później zaś, w czasie prześladowań chrześcijan, na cmentarzach, przy grobach męczenników, i wreszcie w kościołach. Były ucztami nie tylko z racji spożywania podczas nich jedzenia, lecz także „ucztami miłości”, podczas których bracia i siostry w wierze namacalnie doświadczyć mogli jedności i miłości w swej wspólnocie. Agapy były okazją do spotkania ludzi bogatych i ubogich, którzy jednoczyli się w braterskiej