Najpiękniejsza Pani Warszawy

Wiosną 1950 roku z luksusowego, zbudowanego jeszcze przed wojną, polskiego transatlantyku M/S Sobieski postanowiła ulotnić się w Nowym Jorku część załogi, na czele z kapitanem. Także „ludzie pracy”, czyli kucharze i stewardzi, okazali się nie doceniać zalet komunistycznego ustroju. Ku swemu zdziwieniu wszyscy znaleźli natychmiast nową pracę – w Old Warsaw, pierwszej europejskiej restauracji w Dallas. Zatrudniła ich przedwojenna polska aktorka Janina Wilczówna, dając początek ważnemu ośrodkowi życia polskich wygnańców. Janina Wilczówna należała do pokolenia aktorów, których sytuacja na wygnaniu była najtrudniejsza. Bo gdy niepodległa Polska przestała istnieć, miała dopiero 23 lata i była uważana za jeden z jej największych talentów aktorskich. Ale, jak przewidywano, ten jej talent rozkwitnąć miał w latach, w których rozkwitnąć nie mógł, bo przestała istnieć ojczyzna… W PRL prasa nie szczędziła złośliwości aktorce, w czasie wojny pracowniczce znienawidzonego rządu emigracyjnego. „Otworzyła wraz z mężem drogą restaurację »Old Warsaw« w Dallas, w naftowym Teksasie, gdzie roi się od świeżo wzbogaconych eks-pastuchów” – pisał o niej „Przekrój”. „Posterunek polskiej sztuki gastronomicznej” „La Vielle Varsovie, the Old Warsaw” – taki napis zdobił front restauracji w Dallas. „Dekorują restaurację sztychami, orłami w koronach, każdy wieczór rozpoczynają dźwiękami poloneza As-dur Chopina; angażują do pracy Polaków ze wszystkich zakątków świata,