Dariusz Jarosiński
Wyzwanie czasu
W styczniu 1945 r. na tereny Prus Wschodnich wkroczyła Armia Czerwona, kończyła się 700-letnia historia panowania niemieckiego na ziemiach między Wisłą a Niemnem. Ksiądz Zink podzielił los wielu mieszkańców Warmii, Mazur – został wywieziony przez Sowietów do obozu. Niestety, około 20 warmińskich księży katolickich zamordowano.
Sytuacja prawna w diecezji była skomplikowana – diecezja warmińska obejmowała swoim obszarem całe terytorium Prus Wschodnich, od 1930 r. należała do metropolii wrocławskiej. (Uregulowanie spraw administracji kościelnej na tzw. Ziemiach Odzyskanych, przyłączonych do Polski w 1945 r., nastąpiło dopiero w 1972 r.). Prymas August Hlond mianował w sierpniu 1945 r. administratorem apostolskim diecezji warmińskiej dawnego profesora KUL ks. prałata dr....
Czy zatem Tatarzy mieszkający w Polsce uważają się za mniejszość narodową?
Trudno generalizować. Jedni uważają się za mniejszość etniczną – Tatarów polskiego pochodzenia, inni za Polaków tatarskiego pochodzenia, a jeszcze inni za Tatarów. Opcje są różne.
Jak liczna jest mniejszość tatarska w Polsce?
Do roku 1945 Tatarzy zamieszkiwali głównie tereny dawnych Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej, niegdysiejsze ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego. W granicach obecnej Polski osadnictwo tatarskie zajmowało niewielki obszar dwóch wsi na Podlasiu – Bohoniki i Kruszyniany. Dane ze stycznia 1939 r. podają liczbę 6006 osób narodowości tatarskiej wyznania muzułmańskiego w granicach Rzeczypospolitej.
Po 1945 r. setki rodzin tatarskich wyjechały przed sowietami z Wileńszczyzny,...
Starsi ludzie tyle tu przeszli, że im nic „nie straszno”. Są pogodni. Szczęśliwi, że żyją. Babcia z Kalwiszek opowiada nam o swoim dobrym mężu, któremu zmarło się dokładnie w pięćdziesiątą rocznicę ślubu. Mówi też o sadzie pełnym jabłek, gruszek, śliwek. Wspomina podróż do Polski, do siostry, jeszcze za Sowietów. Ktoś powiedział wtedy o niej „Ruska”. Widać, że do dzisiaj nie może tego przeboleć.
– Przecież my mówimy, jak napisano w książkach – i szuka potwierdzenia w moich oczach, a kiedy widocznie nie wystarcza jej mój uśmiech, dodaje szybko – znam wszystkie zwrotki polskiego hymnu narodowego, chodziłam do polskiej szkoły.
Wreszcie podjeżdża autobus. Kupuję bilety u kierowcy. Bilet kosztuje lit dziesięć centów, czyli tyle, ile w Wilnie wystarczy na przejechanie jednego czy dwóch...
Pages
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- …
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19