Retrospekcje
21 lutego 2018 roku w nowojorskiej Carnegie Hall odbyła się uroczysta gala ku czci Ignacego Paderewskiego. Wydarzenie w 85. rocznicę ostatniego koncertu kompozytora w tym miejscu zorganizowała amerykańska fundacja klubów „Gazety Polskiej”. Koncert rozpoczął nowojorskie obchody 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. „Paderewski oprócz bycia kompozytorem był również wybitnym politycznym wizjonerem, którego myśl i charyzma pomogły odzyskać niepodległość po 123 latach rozbiorów. Był rodowitym Polakiem, ale kochał Amerykę, swój drugi dom. Stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych ikon przyjaźni polsko-amerykańskiej” – mówił, otwierając galę minister spraw zagranicznych Jacek Czaputowicz.
Gdy 29 czerwca 1941 roku w tym samym Nowym Jorku umarł Paderewski, Zygmunt Nowakowski...
Gdy angielska prasa pisała o Stalinie per „Mister Stalin”, Juliusz Sakowski domagał się, by o Kubie Rozpruwaczu pisać per „Mister Rozpruwacz”. Sakowski był człowiekiem-instytucją polskiej emigracji – wymienianym z racji na wydawnicze zasługi jednym tchem z Mieczysławem Grydzewskim czy Jerzym Giedroyciem. Jan Lechoń notował w swym „Dzienniku”: „To, co pisze, to nie są krytyki – ale są to doskonałe, a czasem nawet podobne portrety książek lub szkice do tych portretów”.
Dziś w „Retrospekcjach” przedrukowujemy trzy teksty Juliusza Sakowskiego poświęcone trzem polskim poetom, kolaborującym z komunizmem – Antoniemu Słonimskiemu (z 1952 r.), Konstantemu Ildefonsowi Gałczyńskiemu (również 1952 r.) i Władysławowi Broniewskiemu (1940 r.)....
Okazuje się, że godność jest zagrożona. Nie, zagrożona jest nie godność, tylko agenci są zagrożeni, i w tym tkwi esencja tej sprawy” – mówił Lech Kaczyński 12 kwietnia 2007 r. do naukowców, którzy poparli lustrację na uczelniach.
W przemówieniu tym w najbardziej wyrazisty sposób powiedział on, jak rozumie inteligencki etos. „Etos inteligencji to na pewno wartość niezmiernie cenna i sądzę, że właśnie Panie i Panowie ten etos reprezentujecie. On nie jest zjawiskiem, które powinno mieć charakter historyczny, powinien być jak najbardziej aktualny, tylko nie może być przez nikogo zawłaszczony, szczególnie przez tych, którzy reprezentują wartości całkowicie odwrotne” – stwierdził.
To reprezentacja rektorów widziała ten etos zupełnie inaczej niż prezydent Lech...
Artykuł Witolda Jedlickiego ukazał się w 1962 r. w paryskiej „Kulturze” i był niemałą sensacją. Autor pisał o komunistycznych frakcjach w PZPR – w czasach stalinowskich i odwilży z 1956 r. Było to naruszenie tematu tabu, ale jednocześnie opis ten składał się w logiczną całość i tłumaczył wiele pozornie nieracjonalnych działań komunistów. Z dzisiejszej perspektywy warto zwrócić uwagę na dwa czynniki, które opisał Jedlicki. Pierwszy to prymitywizm komunistów w PRL, który oddają nazwy „Chamy” i „Żydy”, jakie obie frakcje nadały swoim przeciwnikom. Obie wskazujące na niezwykłą wręcz lewicową wrażliwość…
Zbrodnia Marca 1968 była pochodną tego właśnie komunistycznego zbydlęcenia i niczego więcej. Jasno wskazuje na to...
Nie ma rosyjskiej polityki bez grania antysemityzmem – tak było od stuleci i jest dzisiaj. Ten rosyjski klimacik, zapaszek, tę brudną grę, będącą jednym z elementów mających niszczyć aspiracje niepodległościowe Polski i innych krajów, które Rosja chce trzymać pod swoim butem, łatwo wyczuje ten, kto czytał polskich rosjoznawców. Jak bardzo głoszący je chcieliby uchodzić za „nonkonformistów” naruszających „tabu” i tak pozostają tylko głosicielami narracji wymyślonej na Kremlu. Bzdurne zarzucanie Polakom antysemityzmu przez „Gazetę Wyborczą” i narzucanie go nam przez marginalnych „narodowych” przyjaciół Kremla to dwa elementy tej samej układanki, która uniemożliwiać ma ułożenie normalnych relacji między Polską, Izraelem i środowiskami żydowskimi. Niech lektura...
Pages
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- …
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- …
- następna ›
- ostatnia »