„Armia Polska” – podziemie zbrojne NSZ w Wielkopolsce

Organizacja Polska – konspiracja w konspiracji Struktura ta powstała w 1934 r. i początkowo kierowała działalnością całego ONR, po rozłamie i oddzieleniu się Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga” kierowała działalnością tzw. ONR ABC. Ze względu na zakres działania dzieliła się na piony (np. pion polityczny, propagandowy), te zaś na organizacje zewnętrzne. W okresie międzywojennym taką organizacją był ONR, działający początkowo jawnie, a po delegalizacji – nielegalnie. Praca organizacyjna ONR obejmowała szereg środowisk zwanych terenami: szkolny, akademicki, harcerski, adwokacki, lekarski, kupiecki, inżynierski, robotniczy.Jednym ze sposobów finansowania organizacji podziemnej było zbieranie pieniędzy od ofiarodawców. Na fotografii „Bon daniny narodowej” Ze względu na stopień wtajemniczenia OP dzieliła się na poziomy. Najniższym był poziom „S”, następnym – poziom „C"  (Organizacja Czarnieckiego) i wreszcie poziom „Z” (Zakon Narodowy). Kierownictwo całej organizacji spoczywało w rękach Komitetu Politycznego, zwanego także poziomem „A”, kierowanego przez corocznie wybierany trzyosobowy zarząd. Do Organizacji Polskiej przyjmowano ludzi, którzy zasłużyli się w organizacjach zewnętrznych. Wymagane było obywatelstwo polskie oraz wysoki poziom moralny w życiu prywatnym. Za ujawnienie istnienia organizacji przewidywano karę śmierci nawet po latach. Sprawy te normował statut Organizacji Polskiej. W okresie okupacji polityczną emanacją OP była Grupa „