Retrospekcje

Słowa Jana Pawła II, które dziś przypominamy, należą do najmniej znanych spośród tych poświęconych polskiej tradycji i historii. Dlaczego? Bo nie zostały wypowiedziane na krakowskich Błoniach, a na stadionie starego londyńskiego klubu sportowego Crystal Palace. Skierowane były do polskich antykomunistycznych emigrantów, których ponad 20 tys. zajęło miejsca na jego trybunach 30 maja 1982 r. Papież wskazał na polski Londyn, wyśmiewany za antykomunistyczną  „niezłomność” i  w owych czasach bagatelizowany już ze względu na „nieobecność” w kraju, jako na źródło własnej patriotycznej tożsamości. Jak mówił Jan Paweł II, to właśnie ci „nieobecni” „mówią o Polsce, jaka była – i jaką powinna być”. III RP nie jest z pewnością taką Polską, jaką była przed komunistycznymi eksperymentami na duszy narodu. A właśnie taka – według naszego Ojca Świętego – być ona powinna. Myślę, że słowa te muszą przeczytać wszyscy ci, którzy uważają próby przywrócenia ciągłości polskiej tradycji za nierealne mrzonki. III RP jest też państwem, z którego miliony młodych Polaków emigrują – znowu na Wyspy Brytyjskie. Wystarczy posłuchać emigracyjnego rapu czy poczytać emigracyjne fora i blogi, by dowiedzieć się, jak bardzo nowi emigranci tęsknią za Polską, choć wszechwładza postkomunistycznej oligarchii nie dała im szans na godziwe życie w polskim państwie. Warto, by także oni dowiedzieli się, w jaką tradycję wpisują się ich losy. I że ich instynktowne, uczuciowe trwanie przy biało-czerwonych