WIDZENIE

Nieprawdą jest, jakoby adwokaci obojętnie reagowali na atmosferę więzienia. Mylne to mniemanie wynika może z przekonania, że uprawianie zawodu, w którym wolność człowieka stanowi często treść ich zabiegów, oraz wielokrotne wizyty u aresztowanych klientów, muszą działać znieczulająco. Niewątpliwie przekraczają ten próg między wolnością a niewolą, otwiera się przecież więzienna brama, ściślej mówiąc umieszczona w niej furtka, znajdują się więc już za murem. Dla młodego obrońcy, adepta tego zawodu, ów pierwszy raz jest bez wątpienia silnym przeżyciem. W grę wchodzi oczywiście stopień wrażliwości. Z czasem jednak rzeczywiście oswaja się ze specyfiką widzeń. Metaforyczny próg powszednieje w jego wyobraźni. Przypominać zaczyna progi innych urzędów – sądów, prokuratury, biur notarialnych, komend milicyjnych – które w ciągu swojej pracy wielekroć przekracza, wcale o nich nie myśląc. Pamiętać jednak należy, że odwiedzając swych podopiecznych, adwokaci poznają tylko przedsionek zakładu zamkniętego. Przekroczywszy zatem próg symbolizujący radykalną zmianę w zakresie ludzkiej swobody i możności decydowania o swoim losie, obrońca znajduje się w biurze przepustek, gdzie okazuje swoje zezwolenie na kontakt z uwięzionym klientem. Tam staje od razu przed kratą, która otwiera się po otrzymaniu przez niego przepustki. Następnie przemierza niewielką przestrzeń otwartą i dostaje się do budynku administracji. Wtedy widzi gruby ceglasty mur, za którym się znalazł. Mur ten najeżony jest kolczastym