Polski prorok z tatrzańskich szczytów

Prorocy wszystkich ludów i wieków szli na pustynię, aby odnaleźć samych siebie. Polska pustynia to Tatry. Mierzenie się z nimi stworzy Polaka mocnego fizycznie i duchowo, zdolnego do odzyskania niepodległości. Gdy Mariusz Zaruski zaczynał głosić tę tatrzańską ideologię, nie było jeszcze schronisk i góry były zimą puste. To od niego wszystko się zaczęło. Ci, którzy dziś chodzą po górach, mówią często o swej pasji słowami Zaruskiego, nawet jeśli o nim nie słyszeli. Wolisz góry czy morze? – pytają często młodzi ludzie. Mariusz Zaruski był, gdy chodzi o odpowiedź na to pytanie, nietypowy. Odegrał olbrzymią rolę w powstaniu mody na Zakopane i wspinaczki w Tatrach w pierwszych latach XX wieku. Potem dostał Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką. A w niepodległej II RP stał się najważniejszym człowiekiem polskiego morza. Późniejszy kapitan „Zawiszy Czarnego” poprowadził pierwszy rejs pod polską banderą. I porwał Polaków dla idei polskiej floty tak silnie, że ze społecznych zbiórek kupowali okręty. Zaruski był też malarzem i poetą, który dzieło swojego życia opisał następująco: „Gdy stanę przed św. Piotrem i ten zapyta, jak mnie zameldować, odpowiem: Łamałem młotem wrzeciądza niewoli, prowadziłem Polaków w góry i na morze, ażeby stali się twardzi jak granit, a dusze mieli czyste i głębokie jak morze” („Wśród wichrów i fal”, Warszawa, 1935 r.). Zagłodzony na śmierć jako „społecznie niebezpieczny” W 1969 r. w PRL ukazała się książka dla młodzieży pisarki Nadziei