Mordercy Rotmistrza Pileckiego

15 marca 1948 r. wyrok śmierci na Pileckiego wydał WSR w Warszawie w składzie: ppłk Jan Hryckowian, kpt. Józef Badecki i kpt. Stefan Nowacki. Jan Hryckowian urodził się w 1907 r. w Latrobe w amerykańskim stanie Pensylwania. Po przeniesieniu rodziny do Polski, w 1931 r. ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu wojny pracował w sądach w Grodnie i Tarnopolu. W 1938 r. został kapitanem. W czasie wojny działał w ZWZ-AK, dowodząc m.in. batalionem, który niszczył niemieckie obiekty telekomunikacyjne w Krakowie. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W PRL doszły do tego kolejne medale, ale za inne „zasługi”. W życiorysie Hryckowian napisał, że na początku 1945 r. zgłosił się „natychmiast i z nieprzymuszonej woli” do Rejonowej Komendy Uzupełnień w Krakowie. Dostał przydział do korpusu oficerów służby sprawiedliwości LWP. Szybko awansował – w grudniu 1945 r. został majorem, w czerwcu 1946 r. podpułkownikiem. W marcu 1947 r. objął jedno z kluczowych stanowisk w stalinowskim systemie bezprawia – został szefem WSR nr 1 w Warszawie. W sumie dopuścił się co najmniej 16 zbrodni sądowych. Zmarł w 1975 r. w Warszawie, w chwale cenionego adwokata. Nawet najbliższa rodzina nie wiedziała o jego stalinowskich wyczynach.Józef Badecki to kolejny przedwojenny prawnik (w 1933 r. ukończył Uniwersytet im. Jana Kazimierza we Lwowie), który zaprzedał się nowej władzy. Urodzony w 1908 r. w Uhnowie (woj. lwowskie), w latach 1934